زندگی یک شانس است، از آن استفاده کن 

زندگی زیباست، آن را تحسین کن

زندگی رویاست، درکش کن

زندگی عرصه رقابت است،با آن مواجه شو 

زندگی یک تکلیف است، انجامش بده

زندگی بازی است، با آن سرگرم شو

زندگی یک پیمان است، به آن عمل کن 

زندگی غم است، به آن چیره شو

زندگی سرود است، آن را بخوان

زندگی مبارزه است، آن را بپذیر

زندگی مصیبت است، با آن روبرو شو  

زندگی ماجراجویی است، جسارتش را داشته باش 

زندگی خوشبختی است، خلقش کن 

زندگی گرانبهاست،نابودش نکن

زندگی زندگی است، بخاطرش بجنگ 

شقایق گفت :با خنده نه تبدارم ، نه بیمارم گر سرخم ،چنان آتش حدیث دیگری دارم 

گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی 

 یکی از روزهایی که زمین تبدار و سوزان بود و صحرا در عطش می سوخت تمام غنچه ها تشنه 

ومن بی تاب و خشکیده تنم در آتشی می سوخت ز ره آمد یکی خسته به پایش خار بنشسته 

 و عشق از چهره اش پیدای پیدا بود  ز آنچه زیر لب می گفت: شنیدم سخت شیدا بود

نمی دانم چه بیماری به جان دلبرش افتاده بود- اما طبیبان گفته بودندش 

 اگر یک شاخه گل آرد ازآن نوعی که من بودم بگیرند ریشه اش را و بسوزانند 

شود مرهم برای دلبرش آندم شفا یابد چنانچه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را

 بسی صحرای سوزان را به دنبال گلش بوده  و یک دم هم نیاسوده، که افتاد چشم او ناگه به روی من

بدون لحظه ای تردید شتابان شد به سوی من  به آسانی مرا با ریشه از خاکم جداکرد و 

به ره افتاد و او می رفت و من در دست او بودم و او هرلحظه سر را رو به بالاها 

تشکر می کرد پس از چندی هوا چون کوره آتش زمین می سوخت 

و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت به لب هایی که تاول داشت گفت:اما چه باید کرد؟ 

 در این صحرا که آبی نیست به جانم هیچ تابی نیست 

اگر گل ریشه اش سوزد که وای بر من برای دلبرم هرگز دوایی نیست 

 واز این گل که جایی نیست ؛ خودش هم تشنه بود اما نمی فهمید حالش را چنان می رفت و 
من در دست او بودم وحالا من تمام هست او بودم

 دلم می سوخت اما راه پایان کو ؟ 
نه حتی آب، نسیمی در بیابان کو ؟

 و دیگر داشت در دستش تمام جان من می سوخت که ناگه روی زانوهای خود خم شد دگر از صبر اوکم شد 
دلش لبریز ماتم شد کمی اندیشه کرد- آنگه  مرا در گوشه ای از آن بیابان کاشت 

نشست و سینه را با سنگ خارایی زهم بشکافت زهم بشکافت 

 اما ! آه صدای قلب او گویی جهان را زیرو رو می کرد زمین و آسمان را پشت و رو می کرد 
و هر چیزی که هرجا بود با غم رو به رو می کرد

 نمی دانم چه می گویم ؟ به جای آب، خونش را به من می داد و بر لب های او فریاد 
بمان ای گل که تو تاج سرم هستی دوای دلبرم هستی بمان ای گل

ومن ماندم نشان عشق و شیدایی و با این رنگ و زیبایی

و نام من شقایق شد

گل همیشه عاشق شد

میگن جواب یک دانشجوی دانشگاه واشینگتن به یک سؤال امتحان شیمی آنچنان جامع و کامل

. بوده که توسط پروفسورش در شبکهء جهانی اینترنت پخش شده و دست به دست میگرده خوندنش سرگرم‌کننده است . 
 
پرسش: آیا جهنم اگزوترم (دفع‌کنندهء گرما) است یا اندوترم (جذب‌کنندهء گرما)؟ 
 
اکثر دانشجویان برای ارائهء پاسخ خود به قانون بویل-ماریوت متوسل شده بودند که می‌گوید حجم مقدار معینی از هر گاز در دمای ثابت، به طور معکوس با فشاری که بر آن گاز وارد می‌شود متناسب است. یا به عبارت ساده‌تر در یک سیستم بسته، حجم و فشار گازها با هم رابطهء مستقیم دارند.  
 
اما یکی از آنها چنین نوشت: 
 
اول باید بفهمیم که حجم جهنم چگونه در اثر گذشت زمان تغییر می‌کند. برای این کار احتیاج به تعداد ارواحی داریم که به جهنم فرستاده می‌شوند. گمان کنم همه قبول داشته باشیم که یک روح وقتی وارد جهنم شد، آن را دوباره ترک نمی‌کند.  
پس روشن است که تعداد ارواحی که جهنم را ترک می‌کنند برابر است با صفر. 
برای مشخص کردن تعداد ارواحی که به جهنم فرستاده می‌شوند، نگاهی به انواع و اقسام ادیان رایج در جهان می‌کنیم. بعضی از این ادیان می‌گویند اگر کسی از پیروان آنها نباشد، به جهنم می‌رود. از آن جایی که بیشتر از یک مذهب چنین عقیده‌ای را ترویج می‌کند، و هیچکس به بیشتر از یک مذهب باور ندارد، می‌توان استنباط کرد که همهء ارواح به جهنم فرستاده می‌شوند.  
با در نظر گرفتن آمار تولد نوزادان و مرگ و میر مردم در جهان متوجه می‌شویم که تعداد ارواح در جهنم مرتب بیشتر می‌شود. حالا می‌توانیم تغییر حجم در جهنم را بررسی کنیم: طبق قانون بویل-ماریوت باید تحت فشار و دمای ثابت با ورود هر روح به جهنم حجم آن افزایش بیابد. اینجا دو موقعیت ممکن وجود دارد:  
 
?) اگر جهنم آهسته‌تر از ورود ارواح به آن منبسط شود، دما و فشار به تدریج بالا خواهند رفت تا جهنم منفجر شود. 
?) اگر جهنم سریعتر از ورود ارواح به آن منبسط شود، دما و فشار به تدریج پایین خواهند آمد تا جهنم یخ بزند.  
 
اما راه‌حل نهایی را می‌توان در گفتهء همکلاسی من ترزا یافت که می‌گوید: «مگه جهنم یخ بزنه که با تو ازدواج کنم!» از آن جایی که تا امروز این افتخار نصیب من نشده است (و احتمالاً هرگز نخواهد شد)، نظریهء شمارهء ? اشتباه است: جهنم هرگز یخ نخواهد زد و اگزوترم است.  
 
تنها جوابی که نمرهء کامل را دریافت کرد، همین بود